Ξεκινάω με κάποιες απλές κουβέντες γιατί ακόμη δεν έχουν πέσει οι παλμοί από το ντέρμπι της Λάρισας.
To πρόβλημα για τον Ημίθεο δεν είναι η αγωνιστική τραγωδία που είδαμε στο AEL FC ARENA, ούτε καν η φρικτή συγκομιδή βαθμών στο πρωτάθλημα μέχρι στιγμής.
Είναι το γεγονός πως δεν υπάρχει πλάνο, δεν υπάρχει κάτι που να κάνει τον κόσμο να αισιοδοξεί στο αγωνιστικό σκέλος για το μέλλον, δεν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί τον ενθουσιασμό για τις προσθήκες που αν μη τι άλλο το καλοκαίρι σκόρπισαν τρομερή ικανοποίηση στους φιλάθλους της ομάδας.
Καλό θα είναι λοιπόν κάποια στιγμή να είμαστε κυνικοί ρεαλιστές και να σταματήσουμε να βλέπουμε με συναισθηματισμούς κάποια πράγματα. Το project του «Γηραιού» πνέει τα λοίσθια και κινδυνεύει να εκτροχιαστεί από την 4η αγωνιστική εβδομάδα όπου δεν έχει σταυρώσει νίκη.
Θα θεωρούσα «ανέντιμο» το να μιλήσω για τον κόουτς Στάικο υπό οποιαδήποτε άλλη συνθήκη, καθώς καλά καλά δεν έχει συμπληρώσει μια εβδομάδα στον πάγκο του Ηρακλή, αν ωστόσο δεν είχε προχωρήσει σε κάτι τόσο ακατανόητο, τόσο εκτός της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής λογικής, να ξεκινήσει την ομάδα με τόσους αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές. Μιλάμε για έναν Ηρακλή που αγωνίστηκε με τέσσερα αριστερά μπακ, τα οποία άλλαξε μάλιστα πλευρά για να παίξουν με ανάποδο πόδι!
Ένας Καλουτσικίδης ο οποίος βρέθηκε να παίζει σε μια θέση που δεν γνωρίζει, ως αριστερό χαφ με στόχο να συγκλίνει ενώ δεν είναι καν δημιουργικός. Λίγο αργότερα πήγε να παίξει ως δεξί μπακ. Βέβαια στην ίδια θέση και ως αριστερό χαφ είχε ξεκινήσει ο τραγικός Τασουλής (που είναι επίσης μπακ), ο οποίος στις 4 πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος μοιάζει εντελώς εκτός κλίματος φανερά και από την πλευρά του ξεκίνησαν όλα τα γκολ των γηπεδούχων. Ένας Τασουλής που στο 30' άλλαξε πλευρά παίζοντας ως δεξί χαφ.
Πραγματικά αυτά δε γίνονται ούτε σε αγώνες τοπικού πρωταθλήματος. Ο Τσιριγώτης βρέθηκε κυριολεκτικά να μετατρέπεται σε «τροφή» για τα θηρία, όντας ξεχασμένος μπροστά μαζί με έναν κακό Λάζαρο, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν δείχνει πως μπορεί να κάνει την διαφορά.
Στο 2ο ημίχρονο, ο Ηρακλής ισορρόπησε, σπατάλησε τη μια και μοναδική μεγάλη ουσιαστικά ευκαιρία του στο 54ο λεπτό με τον Τσιριγώτη για να μπει στο παιχνίδι και πίεσε την ΑΕΛ που προσπάθησε να «ροκανίσει» τον χρόνο και να κλείσει τους διαδρόμους.
Όπως και να έχει όμως, ο Ηρακλής απόψε έμοιαζε με ένα κωμικοτραγικό συνονθύλευμα παικτών δίχως ψυχή και πάθος που φοβόντουσαν και την σκιά τους και έμοιαζαν να έχουν παραδοθεί στον αντίπαλο πριν καν γίνει η σέντρα της έναρξης του παιχνιδιού. Εξαιρώ τους Διαμαντή και Τσιριγώτη, που πραγματικά πάλεψαν έστω κι αν έμοιαζαν εφιαλτικά μόνοι.
Ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε μια χαραμάδα από φως μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι που έχει βυθιστεί η ομάδα. Το σύνολο μοιάζει θλιβερά αδούλευτο, σαν να ξεκίνησε απόψε την προετοιμασία. Οι απουσίες μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία, αν και βέβαια το... πολυδιαφημισμένο βαθύ ρόστερ για το οποίο ακούγαμε όλο το καλοκαίρι θα έπρεπε να μπορεί να ανταποκριθεί. Για να πούμε όμως και την απόλυτη αλήθεια, ο Ημίθεος χωρίς απουσίες τι ακριβώς είχε επιτύχει στις 3 πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος;
Θ.Μ
